Zondag 18 maart 2018 om 16:57
Terwijl ik dit schrijf zit ik in een busje van het vliegveld naar Kandy maar ik ga even beginnen bij waar ik gebleven was.

De gate vinden op London was easy peasy lemon sqeezy. Eenmaal het vliegtuig in zat ik in het midden rechts van de 4 rij met aan mijn linker kant een lege stoel en rechts een oudere Engelse vrouw die al lekker tegen me aan begon te lullen. Super aardige vrouw wel hoor en heb best gezellig gekletst maar kon haar soms ook echt ff niet volgen dus dan knikte en lachte ik maar lief... Door de sneeuw (klinkt raar aangezien ik nu zwetend op een achterbankje zit maar oké) hadden we een klein beetje vertraging maar de vlucht duurde voor m’n gevoel helemaal niet zo lang. Filmpje gekeken, avond gegeten, geslapen, ontbeten en toen waren we er al weer. Toen ik het vliegtuig uitstapte werd ik al overvallen door een hittegolf maar gelukkig snel het vliegveld met airco in. Het vliegveld was eigenlijk best wel mooi en overzichtelijk (niet met Nepal te vergelijken). Vervolgens braaf alle bordjes gevolgd en zonder gedoe langs de paspoort controle. Toch nog wel even een klein momentje van stress toen ik bij de bagage band stond (trauma opgelopen in Oman...) maar toen ik mijn rugzakkie voorbij zag komen was dat ook weer verdwenen. In de aankomsthal werd ik half overvallen door een massa mensen die met duizende bordjes stonden te zwaaien en ik liep daar in m’n uppie al die bordjes af te scannen totdat ik ‘The Green Lion’ zag staan. Deze man nam mij mee naar de stoeltjes waar al twee meisjes zaten te wachten. Jess (22) uit Nieuw-Zeeland, die al 5 (!!!) uur daar zat te wachten en Juliet (21) uit Frankrijk die blijkbaar in hetzelfde vliegtuig zat. Even later kwam een wat oudere vrouw, (rond de 40) Carmen (uit Spanje) aan gelopen en konden we gaan.

Buiten stond een busje te wachten waar de chauffeur alle tassen op de achterbank gooide en Jess, Juliet en ik op het bankje daarachter mochten kruipen. Na een klein stukje rijden stoppen we opeens en stapte de chauffeur uit waardoor wij elkaar echt aan keken van wat gebeurd hier. Niet veel kwam hij terug met zijn handen vol kokosnoten met rietjes voor ons, echt zo lief! Na weer zo’n vijf minuutjes rijden stopte hij alweer naast een watermeloenen kraampje om dat ook nog even te halen. Daar zaten we dan, plakkend tegen de achterbank met onze kokosnoot tussen onze knieën met een watermeloen waarvan het sap over ons gezicht en armen druipte. Na nog een plaspauze bij een supermarkt die tot mijn verbazing en nog beter uitzag dan de Lidl ging onze reis door naar Kandy waar we waarschijnlijk over zo’n 2/3 uur zijn.

Wat ik tot nu toe heb gezien, doet me denken aan Nepal en dan in combinatie met een beetje Costa Rica ofzoiets qua natuur. Overal langs de weg ook kraampjes met vooral veel fruit: kokosnoten, meloenen, bananen en veel meer! De wegen zijn tot nu toe allemaal geasfalteerd en ook nog eens zonder gaten!!! Het rijgedrag is alleen niet veel anders dan in Nepal... Verder bijna geen bussen op de weg maar veel auto’s en kleine busjes zoals waar ik in zit en niet te vergeten heel veel tuktuks. Nu al kan ik zeggen dat dit echt een mooi land is!

Ik heb trouwens nog geen simkaart gehaald dus waarschijnlijk lezen jullie dit pas morgen of iets als ik die wel heb maar whateverrrrr.

XOXO EVI