Zondagochtend zouden we dan om 9 uur vertrekken naar Hill Country, oftewel het plaatsje Hanguranketha. Maar Sri Lanka is Sri Lanka niet als alles allemaal wat langer duurt. Om 10 uur stapten we dan eindelijk in de jeep met de coördinators maar we moesten nog wel even een “korte” tussenstop maken bij de markt omdat ze wat spullen moesten ophalen. Het zou dus niet zo lang duren dus besloten we in de auto te wachten die overigens geen A-C had... Na een dik uur wachten kwamen ze dan eindelijk pas terug maar na 500x sorry te zeggen en ons een zak met eten en drinken te geven, konden we ze dat wel vergeven.

Vanaf Dambulla was het ongeveer 2 uur rijden naar Kandy en na afscheid genomen te hebben van onze twee (ondanks het lange wachten die dag) favoriete coördinators, werden we vervolgens (niet wetend wat precies de bedoeling was) op een tuktuk gezet. Even later kwamen we aan bij de busstop waar met ons rugzakken op onze rug achter die tuktuk man aan sjokten die ons naar onze nieuwe coördinator bracht. Dit is een leuk meisje van 25 die ook nog eens heel goed Engels spreekt (ik moet eerlijk bekennen dat ik haar naam al weer vergeten ben oeps...)

Vervolgens ons rugzakken in de achterbak van de bus gegooid en met z’n 3en ingestapt. In een uurtje reden we de bergen in en kwamen we dan eindelijk aan in Hanguranketha. Dit is een klein maar wel levend dorpje waar het een stuk cooler is want ons intens gelukkig maakte. Helaas wel veel muggen maar ja, je kan ook niet alles hebben hè? Ons verblijf lag nog wat hoger dus vanaf het “centrum” van het dorpje moesten we nog een paar minuutjes de berg op lopen. Het verblijf is heel leuk en huiselijk met een keukentje en woon/eetkamer en voor alleen ons tweetjes ook best wel groot.

Vandaag was dan onze eerste dag vrijwilligerswerk hier wat bestond uit ‘s ochtends pre-school en ‘s middags tempel. De school begint om 9 uur en aangezien deze bijna om de hoek ligt, hoefden we pas iets voor die tijd te vertrekken. Toen we aankwamen bij het schooltje kwamen alle kindertjes al naar buiten gerend met hun handjes tegen elkaar gedrukt en “ayubowan” (soort van namaste maar dan in Singalees) roepend. Vervolgens werd ik al door twee meisjes aan m’n arm naar binnen getrokken. Het schooltje bestond net zoals in Dambulla uit één klas alleen dit keer met wel 38 kinderen maar gelukkig wel 2 juffen. Ze begonnen met kleuren waarbij wij ze een beetje mochten helpen totdat ze pauze hadden om te eten. Daarna gingen ze nog de Singalese versie van zakdoekje leggen doen totdat het half 12 was en de school al weer uit was.

Voor lunch gingen wij weer terug naar ons huis waar al weer heerlijk voor ons gekookt was. Hierna was het tijd om naar de tempel te gaan en met een emmer verf in m’n armen liepen we weer verder de berg op naar de busstop. Ik kreeg dan ook wel een beetje spijt van mijn lieve aanbod om de iets van 10kg wegende emmer te dragen maar ja een kleine arm workout kan mij ook geen kwaad... Met de bus was het maar een paar minuutjes tot de tempel die nog eens best groot en bekend bleek te zijn aangezien in deze tempel een bot van Buddha zou liggen. Hier mogen we de komende dagen het hekje om de heilige boom gaan opknappen en dat begon vandaag met het schoonmaken daarvan. Na nog geen twee uur waren we hiermee klaar en mochten we al weer gaan. Een man van de tempel moest dezelfde kant op dus kregen we een lift wat nog eens vet leuk was aangezien we in de laadbak van zijn truck mochten zitten.

Toen we terug waren maar even de moed verzameld om mijn kleren te wassen en verder lekker gechilld. Dat was hem dan weer voor vandaag!


XOXO EVI